Ergens op een bankje in de stad: The Kissing Bench
“Op deze plek kuste Leo Vroman (1915-2014) Tineke Sanders (1921-2015) voor het eerst. Het was 26 november 1938. Het regende.” Leo en Tineke woonden in 1938 in Utrecht. Vandaag 86 jaar geleden kusten zij voor het eerst, onder de Sterrenwacht aan de Singel, zo wordt beweerd door het opschrift van het beroemde donkergroene gedenkbankje. Maar kusten zij daar wel écht? Hun dochters Geraldine en Peggy Ann betwijfelen dat.
Geschreven door Pien van den Boom
In “Ergens op een bankje in de stad” gaan we op zoek naar de mensen achter de opschriften van bankjes. Wie ze zijn, wie ze waren en waarom dat bankje en de plek zo belangrijk voor hen waren.
Peggy Ann is de jongste dochter van dichter en wetenschapper Leo Vroman en antropologe Tineke Sanders. Ze heeft nooit in Nederland gewoond. Aan het begin van de Tweede Wereld oorlog vluchtte Leo Vroman uit Nederland en kwam met vele omzwervingen terecht in de Verenigde Staten. In deze tijd zag hij zijn grote liefde Tineke Sanders zeven hele jaren niet. Toen de geliefden elkaar in 1947 weer zagen in de haven van New York, waren zo nog altijd even dol op elkaar. Tot hun dood zijn ze samen gebleven en de zussen Vroman zijn het eens: hun ouders zijn tot hun dood verliefd op elkaar gebleven. “Onze ouders waren erg liefdevol naar ons toe, maar ik ben ervan overtuigd dat de relatie tussen hen tweeën de holy grail was. Dat zij voor elkaar het middelpunt van het universum waren.”
Hoewel de Vromans nooit meer terugkeerden naar Nederland, ligt de oorsprong van hun buitengewone liefde dus in Utrecht, binnen de singels. Tineke en Leo zaten beide bij studentenvereniging Unitas S.R. en daar spraken ze elkaar voor het eerst. Peggy Ann Vroman stuurde video’s toe waarin Tineke hierover vertelt: “Telkens als ik Leo in het gebouw van Unitas zag, verdween hij. Dus op een dag bedacht ik me, hoe zou het zijn als we getrouwd zouden zijn? Als we aan de ontbijttafel zouden zitten, Leo’s haar ongekamd, slaap in zijn ogen, zijn tanden niet gepoetst. En toen dacht ik: dat zou fijn zijn. Dus schreef ik hem een brief.”
En dus volgde die iconische eerste kus, onder de platanen, in het Utrechtse Zocherpark. Of toch niet? Geraldine vertelt: “Bij een eerste kus hebben mensen een bepaald beeld, van wat dat zou betekenen. Maar dit was de eerste keer dat mijn vader probéérde haar te kussen. Ik weet niet precies waarom, misschien omdat ze geneeskunde studeerde, maar ze vond kussen op de mond niet hygiënisch. Hij heeft ons verteld dat hij wel heeft geprobeerd haar te kussen, maar dat ze bijna achterover het bankje afviel.”
Of die eerste echte kus er dan later van is gekomen? Volgens Leo Vroman zelf niet. Peggy Ann: “De één kuste dan de ander op de wang, en vervolgens kuste de ander op de wang terug. Ik ging er altijd vanuit dat ze dan wel elkaar op de mond kusten als ze alleen waren, maar als ik mijn vader mag geloven deden ze dat ook niet. Nooit.”