Finn vond een thuis bij Karin nadat zijn moeder overleed: ‘Karin is als een tweede moeder voor mij’
Finn, een 19-jarige scholier uit Utrecht, heeft een bewogen tijd achter de rug. Hij heeft zijn moeder verloren aan kanker, waardoor zijn broer en hij er alleen voor stonden. De moeder van Finn sprak vlak voor haar overlijden haar zorgen uit over de toekomst van haar zoon, ze vreesde dat hij op straat zou komen te staan. Karin, de moeder van Finns beste vriend, had een kamer over en bood de oplossing.
Tekst: Lotte Hesseling en Eva Metselaar
Finns leven veranderde drastisch op 2 september 2022, zijn moeder overleed die dag aan de gevolgen van kanker. Het was een zware tijd voor de tiener. Zijn vijf jaar oudere broer woonde al uit huis, waardoor Finn grotendeels alleen was in het lege huis. “Mijn broer kwam wel elk weekend thuis, maar doordeweeks was ik alleen. Na het overlijden van mijn moeder, hebben mijn broer en ik veel zorgen moeten dragen,” vertelt Finn. “We moesten voor alles zorgen, de uitvaart regelen én de verkoop van het huis.”
De vader van Finn en zijn broer woont sinds 2021 in een verzorgingstehuis nadat een herseninfarct ervoor zorgde dat hij niet meer in staat was om thuis te wonen. Hierdoor kon Finn ook niet terugvallen op zijn vader. De steun van zijn familie was er, maar praktische hulp was lastig te bieden gezien de afstand (de meeste familie woont op een uur rijden, red.) Het was een periode waarin Finn en zijn broer zichzelf moesten redden, te midden van de rouw om hun verloren moeder.
Lichtpunt
In deze donkere dagen bood Karin, de moeder van Finn’s beste vriend, een lichtpuntje. “Karin is als een tweede moeder voor mij geweest,” vertelt Finn. “Toen mijn moeder overleed, was Karin enorm ondersteunend. Ze was een aantal keer over de vloer geweest toen mijn moeder ziek was en kende de situatie. Het was een enorme opluchting om te weten dat ik een plek had waar ik naartoe kon gaan als het thuis te moeilijk werd.” De moeder van Finn had voor haar overlijden haar zorgen uitgesproken naar Karin, ze was bang dat haar zoon zichzelf zou verliezen en op straat zou komen te staan. Karin, die zelf moeder was van twee kinderen en weduwe, herinnert zich het moment dat ze Finn aanbood bij haar te komen wonen. “Ik wist dat Finn het moeilijk had,” zegt ze. “Het was een persoonlijke keuze om Finn bij ons in huis te nemen. Ik wist wat het met mijn eigen kinderen deed toen zij hun vader verloren, en wilde hem die stabiliteit bieden die hij ergens anders misschien niet vond.”
“Het was een enorme opluchting om te weten dat ik een plek had waar ik naartoe kon gaan als het thuis te moeilijk werd.”
Het aanbod van Karin bleek van grote waarde voor Finn en zijn broer. Het gaf hen een stabiele thuisbasis te midden van de chaos die hun leven was geworden. “Mijn broer woonde op dat moment in een groot studentenhuis waar weinig rust was,” vertelt Finn. “Karin heeft ons echt opgevangen en behandeld als haar eigen. Ze ondersteunde ons met allerlei zaken, het verhuizen van mijn spullen bijvoorbeeld, maar ze was en is er ook voor de emotionele momenten.”
Dakloosheid
De dreigende dakloosheid was voor Finns gevoel niet zo dreigend, hij wees daarom ook eerst de kamer van Karin af. “Eigenlijk wilden mijn broer en ik ons huis kopen, maar daar hadden we niet genoeg kapitaal voor. Ik wist dat we het huis sowieso konden verkopen en dat ik van dat geld zou kunnen huren.” Alleen was dat niet het beste plan volgens de broers: “Ik zou dan binnen drie jaar door het geld heen zijn.”
Voor Karin was de afwijzing nogal moeilijk, ze had zijn moeder er namelijk van verzekerd hem op te vangen na haar dood. “Toen ik zijn moeder sprak op haar sterfbed beloofde ik haar dat ik een kamer vrij zou hebben voor Finn. Alleen was dit nog niet goed met Finn besproken voordat ze overleed en wees hij het in eerste instantie dus af. Ik herinner me nog goed hoe Finn en ik samen naar potentiële woningen voor hem keken, terwijl ik me schuldig voelde tegenover zijn moeder. Ik zag hoe hij alleen in dat lege huis woonde, en hoewel hij geen wilde feesten gaf, leefde hij wel als een tiener in zijn eentje.” Na vele gesprekken accepteerde Finn toch de kamer bij Karin. “Via de organisatie Kamers Met Aandacht konden wij heldere afspraken opstellen. Op dat moment wil je alleen maar die jongen in je huis nemen en denk je niet verder na dan dat. Door de begeleiding van KMA hebben we onder andere een schappelijk huurbedrag kunnen afspreken.” Finn vult aan, “met deze oplossing kunnen we het geld investeren in de studies van mijn broer en ik.”
Niet altijd makkelijk
Dat Finn introk bij Karin is zeker niet altijd makkelijk geweest. “Er waren momenten van irritatie en spanning, vooral in het begin. Het is natuurlijk niet je eigen kind, dus het vergde veel gesprekken met elkaar om de juiste balans te vinden in het omgaan met elkaar,” vertelt Karin. “Rick, de begeleider vanuit het wijkteam, is een essentiële steun voor mij in het opvoeden van Finn. Hij fungeerde als mijn aanspreekpunt en biedt begeleiding en advies waar nodig. Ook de regelmatige evaluaties met Kamers Met Aandacht gaven me een gevoel van ondersteuning en zekerheid in mijn rol als pleegouder.”
Toekomst
Door de steun van Karin en haar familie, kon Finn langzaam herstellen van zijn verlies en zich richten op zijn toekomst. “Ik wil in Leiden gaan studeren en daar op kamers gaan,” deelde Finn over zijn plannen voor de toekomst. “Maar wat er ook gebeurt, zijn kamer hier zal altijd voor hem beschikbaar zijn. Ik zal hem nooit zomaar op straat zetten”, aldus Karin.
Hulpverlening
Kamers met Aandacht is een organisatie dat kwetsbare jongeren helpt met het zoeken naar een woonoplossing, zij hebben ook Karin en Finn geholpen. Er komt namelijk veel kijken bij een kamer verhuren, hoeveel huur vraag je bijvoorbeeld?
“Ik zou dan binnen drie jaar door het geld heen zijn.”
“Kamers met Aandacht komen de kamer door middel van een puntenlijst beoordelen en aan de hand daarvan doen ze een suggestie voor een huurprijs”, vertelt Finn. “Omdat ik Finn natuurlijk kende ben ik daar iets onder gaan zitten, maar voor mensen die een onbekende in huis halen is het fijn om een richtlijn te hebben.”
Karin en Finn hebben een web aan contracten met Kamers met Aandacht. “Om alles in goede banen te laten lopen,” begint Karin. “In het moment zelf denk je eigenlijk alleen maar, joh kom alsjeblieft hier wonen en ik zorg wel voor je. Maar na een tijdje merk je toch dat het fijn is dat Finn bijvoorbeeld meebetaald aan de boodschappen enzo.”